U javnost su procureli detalji novog bezbednosnog plana za Ukrajinu koji razmatraju Sjedinjene Američke Države u saradnji sa evropskim saveznicima. Prema informacijama iz diplomatskih krugova, ukoliko diplomatski pregovori ne dovedu do trajnog rešenja i dođe do nove ruske ofanzive, Vašington bi se mogao suočiti sa ozbiljnom odlukom o upotrebi direktne vojne sile.
Gotovo četiri godine nakon početka ruske invazije, Sjedinjene Američke Države, Evropska unija i Ukrajina postigle su dogovor o sveobuhvatnim bezbednosnim garancijama, čiji je osnovni cilj sprečavanje budućih sukoba i ponovnog izbijanja rata. Detalji ovog sporazuma, koji su američki zvaničnici označili kao „platinasti standard“, predstavljeni su javnosti nakon dvodnevnih intenzivnih pregovora održanih u Berlinu.
Prema planu, Sjedinjene Američke Države imaju nameru da sporazum upute Senatu na ratifikaciju, čime bi on postao pravno obavezujući dokument. Ovaj model bi bio sličan postojećim bilateralnim odbrambenim sporazumima koje SAD imaju sa Japanom i Južnom Korejom. Ipak, za razliku od tih aranžmana, novi plan ne podrazumeva raspoređivanje američkih kopnenih trupa na teritoriju Ukrajine, što su potvrdili i ukrajinski i evropski zvaničnici.
Umesto slanja vojnika, u prvoj fazi predviđeno je formiranje misije pod vođstvom Sjedinjenih Američkih Država, čiji bi zadatak bio nadzor eventualnog prekida vatre i posredovanje u sporovima između strana. Cilj takve misije bio bi da se napetosti rešavaju političkim i diplomatskim sredstvima pre nego što prerastu u otvoreni oružani sukob.
Ukoliko svi diplomatski pokušaji propadnu i Rusija ponovo pokrene vojnu invaziju, Vašington bi, prema izvorima, morao da donese odluku o upotrebi sile. Diplomatski izvori navode da bi najverovatniji oblik odgovora bio zasnovan na vazdušnoj moći. Prema tom scenariju, američki borbeni avioni F-35, krstareće rakete tipa „tomahavk“ ili slični napredni sistemi, koji su već raspoređeni na teritoriji država članica NATO-a, mogli bi da budu upotrebljeni za izvođenje protivnapada ukoliko Moskva prekrši dogovoreno primirje.
U teoriji, američke snage bi mogle da pruže direktnu podršku Ukrajini izvođenjem prekograničnih udara na rusku vojnu infrastrukturu i opremu. Ipak, preventivni udari se u ovom trenutku smatraju malo verovatnim, pre svega zbog opasnosti od ozbiljne eskalacije sukoba. Prema navodima izvora, američka vojna intervencija bi usledila tek nakon što bi odgovornost za novo izbijanje sukoba bila jasno i nedvosmisleno pripisana Rusiji.
Američko teško naoružanje i vazdušna podrška bili bi dopuna obavezama koje su već preuzeli evropski saveznici. Takozvana koalicija voljnih država, predvođena Velikom Britanijom i Francuskom, predložila je da Evropa preuzme značajan deo odgovornosti kroz raspoređivanje multinacionalnih snaga u svrhu odvraćanja. Primarni zadaci tih snaga bili bi obuka posleratnih ukrajinskih oružanih snaga, nadzor ukrajinskog vazdušnog prostora, kao i obezbeđivanje ključnih pomorskih ruta u Crnom moru.
U zajedničkoj izjavi, koju je potpisalo više od deset evropskih lidera, navedeno je da će ove snage „pomoći u obnovi i jačanju ukrajinskih snaga, u zaštiti ukrajinskog neba i u podršci bezbednijim morima, uključujući i delovanje unutar same Ukrajine“. Evropski zvaničnici priznaju i da bi prisustvo kopnenih snaga moglo imati dodatnu ulogu, jer bi one mogle da posluže kao svojevrsni „okidač“ za usporavanje eventualne ruske ofanzive dok ne stignu dodatna pojačanja. Ipak, naglašava se da odluka o konkretnim „pravilima angažovanja“ još uvek nije doneta, naročito kada je reč o scenariju direktnog kontakta sa ruskim vojnim jedinicama.
