Indijski premijer Narendra Modi nedavno je proglasio povratak kolekcije stotina dragulja, povezanih sa Budinim posmrtnim ostacima, za „radosni dan“ za indijsko kulturno nasleđe. Ova kolekcija, koja datira iz Maurijskog carstva, prepoznata je kao istorijski dragocena i njen povratak označava važan korak ka očuvanju indijskog kulturnog nasleđa.
Dragulji, koji sadrže više od 300 komada, pronađeni su 1898. godine u selu Pipravi, u severnoj Indiji, od strane engleskog upravnika imanja Vilijam Klakstona Pepa. Tokom iskopavanja, otkriveni su fragmenti kostiju za koje se veruje da su Budini posmrtni ostaci, što dodatno povećava značaj ovih dragulja. Pep je kasnije zadržao više od 300 duplikata dragulja, koji su ostali u njegovoj porodici tokom decenija, a tokom vremena su završili u privatnim kolekcijama.
Povratak dragulja u Indiju nije bio jednostavan proces. Prvobitno su bili planirani za aukciju kuće „Sotbi“ u Hong Kongu u maju, ali je aukcija odložena nakon što je indijska vlada zatražila njihovo vraćanje. Ministarstvo kulture Indije, uz pomoć privatnog sektora, pokrenulo je inicijativu koja je omogućila uspešan povratak ovih dragulja. Kupac koji je omogućio ovu transakciju bio je indijski konglomerat „Godredž Industris Grup“.
„Sotbi“ je u svom saopštenju naglasio da je srećan što je omogućio povratak dragulja u Indiju, dok je Ministarstvo kulture istaklo da je to primer uspešnog javno-privatnog partnerstva. Ovaj događaj je deo šireg cilja indijske vlade da vrati kulturna blaga koja su tokom godina rasuta širom sveta.
Modi je na društvenoj mreži X (nekada poznatoj kao Twitter) rekao da je povratak ovih dragulja značajan za svaki narod i da bi trebalo da inspiriše ponos među Indijcima. Ovaj događaj se ne može posmatrati samo kao povratak fizičkih objekata, već kao simbol ponovnog povezivanja sa bogatom istorijom i tradicijom Indije.
Dragulji iz Maurijskog carstva datiraju oko 240-200. godine pre nove ere. Ova era se smatra zlatnim vekom indijske istorije, kada je carstvo pod vodstvom cara Ašoke doživelo veliki napredak u umetnosti, arhitekturi i filozofiji. U tom kontekstu, dragulji ne predstavljaju samo materijalnu vrednost, već i kulturno bogatstvo koje svedoči o velikim dostignućima tog doba.
Povratak ovih dragulja takođe otvara diskusiju o važnosti očuvanja kulturnog nasleđa i o pravnim i etičkim pitanjima vezanim za kulturne artefakte koji su tokom kolonijalnog perioda uzimani iz Indije. Mnogi istoričari i stručnjaci za kulturu smatraju da bi Indija trebala nastaviti s inicijativama za povratak drugih dragocenosti koje su napustile zemlju pod sličnim okolnostima.
Ovaj događaj je takođe podstakao javnu svest o bogatom kulturnom nasleđu Indije, koje često ostaje u senci savremenih političkih i ekonomskih tema. U svetu koji se brzo menja, važno je ne zaboraviti korene i tradiciju koja je oblikovala identitet nacije. Povratak dragulja je simboličan korak u tom pravcu.
U zaključku, povratak dragulja povezanih sa Budinim posmrtnim ostacima predstavlja značajnu prekretnicu u očuvanju indijskog kulturnog nasleđa. Ovaj događaj ne samo da vraća dragulje u Indiju, već i inspiriše novu generaciju da ceni i čuva bogatu istoriju svoje zemlje. Indija nastavlja da se bori za povratak svojih kulturnih blaga, a povratak ovih dragulja je samo jedan od mnogih koraka ka vraćanju identiteta i ponosa naroda.
